Werknemers melden hun werkgerelateerde ziekte en klachten maar sporadisch bij een bedrijfsarts.
Daardoor ontbreken diagnose en registratie. Als het om beroepsziekten gaat, zien we in Nederland slechts
het topje van de ijsberg. Waarom? Wat kan er beter?
Van oudsher is er in Nederland veel meer aandacht voor ongevallen dan voor beroepsgerelateerde ziekten. Onterecht het aantal doden door beroepsziekten is vele malen hoger dan door arbeidsongevallen schrijven Rik Menting, Remko Houba, Evelyn Tjoe Nij en Jolanda Willems van PreventPartner, in het vakblad Arbo, nr 10 2014 Vakmedianet.
Ze roepen de verschillende stakeholders op om samen te werken op dit onderwerp en kennis en kunde te delen. Ze pleiten ondermeer voor het versterken van uitvoering van en controle op huidige verplichtingen (RI&E en PMO) en voor een betere toegang van werkenden met (eerste signalen van) beroepziekten tot kennis en deskundigheid. Ook vinden ze dat er een ander, meer laagdrempelige registratie van beroepsziekten moet komen, ook na het verlaten van het werk.
De genoemde cijfers in het artikel zijn schokkend. Het geschatte aantal doden (1800) per jaar door blootstelling aan chemische stoffen op de werkplek ligt meer dan 25 keer hoger dan het aantal dodelijke ongevallen (minder dan 50) op de werkplek (CBS, 2014 en NCvB, 2010).
Op de vraag: “Heeft u in de afgelopen 12 maanden een beroepsziekte opgelopen?” antwoordde 5,6 procent van de werknemers dat dit inderdaad het geval was (NEA, 2012). Wanneer we dit extrapoleren naar het totaal aantal werkenden binnen Nederland, zou het gaan om 400.000 personen. Dit is meer dan 60 keer het aantal officieel gemelde beroepsziekten (6.000 per jaar NCVB). Beroepsziekten veroorzaakt door psychosociale factoren, chemische stoffen en lichamelijke overbelasting geven de grootste ziektelast (RIVM 2013). Lees het artikel: Beroepsziekten fors onderschat. Nederland zieker dan we denken.